Δαγκλής Χρίστος

Δαγκλής Χρίστος

Σπουδές Ατομικές εκθέσεις (εσωτερικού - εξωτερικού) / Έργα Ομαδικές εκθέσεις (εσωτερικού - εξωτερικού) / Παραστάσεις / Συναυλίες Άλλες δραστηριότητες Μέλος άλλων οργανώσεων εθνικών ή διεθνών σχετικών με τα εικαστικά
Φωτογραφικό Υλικό
Γεννήθηκε:

1916

Απεβίωσε:

1991

Τόπος Γέννησης:

Ιωάννινα

Σπουδές

Φοίτησε στο Διακοσμητικό τμήμα της Σιβιτανιδείου

Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Μελετά Ζωγραφική στο εργαστήρι του Κωνσταντίνου Παρθένη και Χαρακτική στο εργαστήρι του Γιάννη Κεφαλληνού.

Ατομικές εκθέσεις (εσωτερικού - εξωτερικού) / Έργα

1963-85: πολλές ατομικές εκθέσεις

1989: Αναδρομική έκθεση έργων του στην Εθνική Πινακοθήκη

2001: "Χρίστος Δαγκλής. Μελάνια – Υδατογραφίες", στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 51)

Όλα τα έργα του, όσα έχουν διασωθεί, έχουν γίνει στις μικρές χρονικές ανάπαυλες. Ασχολείται με τη χαρακτική και την ακουαρέλα.

Ομαδικές εκθέσεις (εσωτερικού - εξωτερικού) / Παραστάσεις / Συναυλίες

Πανελλήνια Έκθεση 1957-60

Συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις Χαρακτικής

1963-85: έχει δραστηριότητα με ομαδικές εκθέσεις

Άλλες δραστηριότητες

Με την κήρυξη του πολέμου, βρίσκεται στρατιώτης στην Κέρκυρα και φεύγει για τα Γιάννενα, όπου συμμετείχε στην τοπική οργάνωση του ΕΑΜ και στην έκδοση της εφημερίδας «Ο Αγωνιστής».
Ενεργό μέλος σε αντιστασιακές ομάδες καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, με συνεχείς διασώσεις και συλλήψεις. Το Μάη του 1944 συλλαμβάνεται και μεταφέρεται στο «κελί των μελλοθανάτων» στο Γουδί. Το 1946 εκτοπίζεται στον Εύδηλο Ικαρίας. Ακολουθεί η Μακρόνησος, ο Άη Στράτης.
Κατά την διάρκεια της εξορίας συμμετείχε στην οργάνωση και τα σκηνικά θεατρικών παραστάσεων.
Φιλοτεχνεί σκηνικά και κοστούμια για τις παραστάσεις των: Μ. Κατράκη, Τζ. Καρούσου, Γ. Γιολδάση, Κ. Μπαλαδήμα κ.ά. και των ερασιτεχνών, όπως οι Γ. Ρίτσος, Τ. Λειβαδίτης, Μ. Λουντέμης, Δ. Φωτιάδης, Φ. Ανωγειανάκης κ.ά. στα έργα: «Βαβυλωνία», «Πέρσες», «Οθέλλος» κ.ά.

Μέλος άλλων οργανώσεων εθνικών ή διεθνών σχετικών με τα εικαστικά

Όπως αναφέρει η διευθύντρια της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων Νέλλη Κυριαζή στον κατάλογο της έκθεσης, «ο Δαγκλής ιχνηλατεί τα τοπία της όρασής του, προβάλλοντας, κατ’ ουσίαν, τον έσω κόσμο, τη δική του ψυχική διάθεση και εναποθέτοντας στη ζωγραφική επιφάνεια ένα αμάλγαμα φυσικού και μη ορατού που πολύ απέχει από τη στιλιζαρισμένη τοπιογραφία». Όσον αφορά στις τεχνοτροπικές του προσεγγίσεις «η επικοινωνία του στα μεγάλα μουσεία με τα επαναστατικά κινήματα του 20ού αιώνα δε στάθηκε ικανή να απομακρύνει τον καλλιτέχνη από την πρόκληση του αντικειμένου ως κεντρικού άξονα, μολονότι οι προσωπικές του αναζητήσεις υιοθετούν μια προχωρημένη αφαιρετικότητα με την απόρριψη της περιγραφικής φλυαρίας».

«… Η μεστότητα του αυστηρού αισθητικού περιεχομένου ανακαλεί τη χαρακτική λιτότητα, ενώ στη στέρεα δομημένη σύνθεση των τοπίων αυτών, ο Δαγκλής κατόρθωσε να διοχετεύσει τη δύναμη του ελληνικού φωτός που ενσωματώνεται στους όγκους, επιβάλλοντας στην όρασή μας να αναζητά κάθε φορά το μέτρο και την ερμηνεία του ελληνικού χώρου στις πλαστικές αξίες των έργων του».
Όπως έγραφε το 1975 η Τατιάνα Γκρίτση – Μιλλιέξ «ο Δαγκλής είναι ένας από τους λίγους τεχνίτες της ακουαρέλας, δεν υπάρχει τυχαίο – όπως συμβαίνει συχνά σ’ αυτού του είδους τη ζωγραφική – το νερό είναι υλικό γι’ αυτόν όσο και το χρώμα, η μεταμόρφωση γίνεται από γνώση και συγκρατημένη ευαισθησία, πουθενά δεν αγγίζει το γλυκερό, όταν πετάει μια χούφτα κόκκινο πάνω στον τοίχο του νησιώτικου σπιτιού, σε πρώτο πλάνο γίνεται δέσμη φωτός ή τραγική υπόμνηση αίματος νωπού. Δεν αποκλείεται το ένα να είναι μέσα στο άλλο. Ενας τοίχος άσπρου νησιού, ένας τοίχος άσπρων εκτελεσμένων, ένας τοίχος άσπρος πιο πρόσφατα σφηνωμένος στη μνήμη, αίμα νωπό, φως τραγικό».